Bezmiary

[Alchemik]

Zamiast pogrążać się w głębi,
znajdź opuszczoną gdzieś w sobie.
Żelazkiem gładź przysposobisz,
odprasowując okrężnie.

Może bez miary, w bezwładzie,
ogarniesz słoność językiem
z ryb latających, gdy krzyczą
w bezmiary nieba. Łza spadnie.

Przewracam się na posłaniu,
i z dna mariańskiego rowu,
krakena sny wierszem drobię,
gdy nad wrakami przystaję.

W morze wypłynę, bo sucho,
a mnie potrzebny dech burzy.
W twej bezdni chcę się zanurzyć.
Szepcz mi sprośności na ucho.


J.E.S.

[szczepantrzeszcz]

...a ja takie sny tylko po dużej dawce wody rozmownej...

Zamiast pogrążać się w głębi,
znajdź opuszczoną gdzieś w sobie.

Zdrowa młodopolska (trochę romantyczna) recepta na życie.

[Toya]

Powiem krótko - niesamowity. Aż mnie coś zabolało kiedy wchodziłam w kolejne wersy,
odnajdując gdzieś między nimi cząstkę siebie i swoich przemyśleń.
Teraz będzie siedział w mojej głowie. I dobrze, niech siedzi skoro mu dobrze.
Dziękuję Ci za ten wiersz.

Pozdrawiam.

[Gunnar]

Dwa pierwsze wersy ciekawe, dalej rozwinięcie pozostające w głównym temacie.
We mnie jakichś wielkich zachwytów nie wyzwolił. ale odbiór pozytywny.