3 po 3

[Alchemik]

po trzykroć zapytujesz trzy po trzy odpowiadam
trzy zwykle tu zstępują pogmatwać los wariatom
posępne siostry parki z promieni księżycowych
splatają nici drogi krzyżują przędzy sploty by przy okazji
także omotać umysł język gdy w odpowiedzi kołkiem
choć nie samotny staje bo trzech nas w tej postawie
powyższy oraz ja i poniższy frajer co wcześniej mu dyndało
a teraz sterczy dyszlem gdy w odpowiedzi kaszlę
zamiast trzech słów choć złożyć na firmamencie w kwadrze
czerwony wstydem przecież nie pierwsza tyś nie trzecia
i nie ostatnia sama powinno pójść mi łatwo
kiedy o drogę pytasz spłoniona z gęby ślinka jak pies
i dyszę dyszę gdy dusza mocno krzyczy trzy trzy
trzymajcie mocno lecz właśnie na to ona po trzykroć
wyzwolona jakby myśl usłyszała chwyciła mnie
za ramię w stronę rozporka zerka kto kogo tu prowadzi
nie wiem choć no choć przy bramie zdołałem już
wyjąkać eee prawie trzy słowa tej pani eee tu moja norka